نقد اجتماعی وفرهنگی یک نمایشنامه(بازدید ازدبستان دوشیزگان)

کسانیکه چون من بغض هنرمندی را دراردکان بخاطرهمراهی نمودن نوازنده بانو وگریه دوشیزگان تشنه تحصیل را در افغانستان در پس ذهن داشته پابه سالن نمایش گذاشته بودند حس خاصی نسبت بدین نمایش پیدا می کردند که با متن روان وبازی دلنشین بازیگران( نمایشنامه دبستان دوشیزگان) این حس‌ ،با نمایش، گره بغض آلودزده درمی یافتی که (آموزش وپرورش نوین وبرابر) را به آسانی و ارزانی به دست نیاورده، مرهون‌ رنج ها وپایداری های انسانهای دلسوز وعلاقمند به ترقی ودانایی میهن چون میرزا حسن خان رشدیه وبانو بی بی خانم استرآبادی بوده بنابراین لازم‌ است آن را ارج نهاد وبه زبانهای مختلف ازجمله با زبان‌هنر زنده نگهداشت.
خوشبختانه (نمایشنامه دبستان دوسیزگان) به خوبی وهنرمندانه ازعهده این کار مهم برآمده بود خصوصااجازه ای که( پلاتو )به کارگردان‌می دهد تا فضای بسته سالن را بانمایش همزمان فیلم به محیط بازپیوند داده تا برفهم موضوع وجذابیت نمایش بیافزاید این گره خوردگی ها و دیدن زور قزاق قجری وامر متشرعینی که شنیدن ودیدن واژه ( دوشیزگان‌) را موجب تحریک ( قوه هوس )می دانند نمایش را از شکل روایی وسبک رئالیستی به‌سوی سمبولیک رانده حس تعلق خاطر به نمایش را برمی انگیزد.
لذاعزیزان‌فرهمند فرهنگی خصوصا بانوان‌ فرهمند مدیران ومربیان مدارس را به دیدن نمایش دعوت کرده همچنین متن روان وبازی ساده وبی آلایش بازیگران را تحسین می کنم
امیدآنکه جناب استاد مهندس امیررضا وزیری کارگردان نمایش وپیشکسوت تئاتریزد، همیشه پویا وبدیع آفرین باشد.