در صف اول نمی نشست

به گزارش طلوع یزد به نقل از جماران از روابط‌عمومی مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، «احمد مسجدجامعی»، قائم‌مقام مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی در پی درگذشت «سیّدمحمود دعایی»، مدیرمسئول روزنامۀ اطلاعات در یادداشتی نوشت :

«قدیمی‌ترین مدیر فرهنگی رسانه‌ای کشور حجت‌الاسلام سیّدمحمود دعایی درگذشت. او از پیشگامان نهضت امام خمینی بود و از آغاز کار با ایشان همراه و هم‌پیمان شد و تا پایان عمر بر این عهد استوار ماند. پایداری او در این راه چه در زمان زندگی مرحوم امام و چه پس از آن همواره پیدا بود.

در کمتر محفل و مجلسی بود که او سخن بگوید و با بیانی شیرین یادی از امام نکند و نکته‌ای یا خاطره‌ای نگوید.

روحیۀ خضوع در او بارز بود و ندیدم در صف اوّل مجلسی نشسته باشد؛ با اهل فرهنگ و هنر بسی مهربان بود و در حیات و ممات از همراهیِ آن‌ها کناره نمی‌گرفت. در روزنامۀ وزین اطلاعات جایی برای گروه‌های گوناگون وجود داشت و نوشته‌ها و گفته‌ها و بزرگ‌داشت‌ها و یادداشت‌های آن‌ها چاپ می‌شد. چراکه او وجه فرهنگی انقلاب را نمایندگی می‌کرد و جایگاه فرهنگی‌اش بارزتر از وجوه دیگرش بود. ایشان در بین عموم اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه به کرامت و رحمت و بزرگ‌منشی شناخته می‌شد.

استواری‌اش در مواضع سیاسی جز درایتِ ناشی از نوعی شجاعتِ همراه با متانت و آرامش بود. نه با بادها از جا می‌جنبید و نه در ابراز مواضعش فریادهای بلند می‌کشید؛ حتی در شرایط دشوار به شخصیت‌هایی که از مناسبات قدرت کنار گذاشته می‌شدند، بی‌اعتنایی و در حق آن‌ها کوتاهی نمی‌کرد و گاه احترام او به ایشان بیشتر بروز می‌کرد.

او چندین دوره نمایندۀ مردم پایتخت در مجلس شورای اسلامی شد که نشان از اعتماد عمومی به مشی و منش ایشان بوده است. حتی مخالفان منصف هم در حق او بد نمی‌گفتند. خود او هم به شیوه‌ای زیست و رفتار می‌کرد که یاد و خاطره امام را مخدوش نکند.

منزل مسکونی او در شهرآرا بود؛ نه در برج‌ها و ویلاهای آن‌چنانی. یک نیمۀ شعبان، با گروه تهران‌گردی به خانۀ ایشان رفتیم، آن‌چنان ساده و صمیمی برخورد کرد که خاطره‌ای ماندگار در ذهن حاضران به جا گذاشت. از اتفاق گروهی از همسایگان و اهل محل که از آمدوشد ما باخبر شدند نیز به دیدارش آمدند و حدود سی‌نفر در اتاق‌های خانۀ دوطبقۀ او تقسیم شدیم و صبحانه‌‌ای که به‌دست همسر، فرزندان، عروس‌ها و داماد او در منزل تهیه شده بود، خوردیم. آقای دعایی در پایان جدی و صمیمانه از همۀ میهمانان خوانده و ناخوانده دعوت کرد که در هر نیمۀ شعبان در همین‌جا میزبان ما باشند.

ایشان در روز ١۵ خرداد درگذشت. این شاید ناشی از صفای باطن و پیوستگی روحی و معنوی او و مرادش مرحوم امام باشد. خدایش رحمت کند